Het element dat de verergering van de schade veroorzaakte, werd niet geïdentificeerd

De verjaring is de termijn gedurende dewelke het mogelijk is een rechtsvordering in te dienen. Deze termijn varieert naargelang de situatie. Na een bepaalde termijn kan men geen behoorlijke rechtspraak meer voeren.

Een rechtsvordering tot vergoeding van schade op grond van buitencontractuele aansprakelijkheid verjaart door verloop van vijf jaar vanaf de dag volgend op die waarop de benadeelde kennis heeft gekregen van de schade of van de verzwaring ervan en van de identiteit van de daarvoor aansprakelijke persoon.

Het Hof van Cassatie heeft zich ter zake uitgesproken.

Een vereniging van mede-eigenaars en twee particulieren bezitten twee aangrenzende eigendommen. Hun respectievelijke tuinen zijn gescheiden door een bakstenen muur, lang geleden gebouwd op een onbekende datum. In 2009 stelden de particulieren hun overburen in kennis dat de tussenmuur was verslechterd en een gevaar vormde voor bezoekers van de residentie van de vereniging van mede-eigenaars.

Een gerechtelijk deskundige heeft een verslag opgesteld. Daaruit blijkt, volgens het bestreden vonnis, dat, hoewel de betrokken muur waarschijnlijk al in de jaren negentig was gaan scheeftrekken, de schade pas op 3 november 2009 is verergerd. Bijgevolg oordeelt het vonnis dat de vordering niet was verjaard.

Het Hof van Cassatie wijst erop dat het vonnis niet aangeeft welk element een verergering van de schade heeft veroorzaakt. Aldus is het voor het Hof onmogelijk de wettigheid van de toepassing van het rechtsbegrip verjaring te toetsen. Bijgevolg is het vonnis niet wettelijk gemotiveerd.